in[n]Athens, Athens

ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ ΧΩΡΩΝ: ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΣΟΤΟΒΙΚΗΣ
ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΕΠΙΠΛΩΝ ΚΑΙ ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΣ ΧΩΡΩΝ ΥΓΙΕΙΝΗΣ: WORKSHOP ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΣΟΤΟΒΙΚΗΣ A.E.
ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΕΣ: ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΒΟΓΙΑΤΖΗΣ, ΖΩΗ ΒΙΑΡΟΠΟΥΛΟΥ, ΦΩΤΕΙΝΗ ΔΙΠΛΑΡΑΚΟΥ, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΛΑΥΡΑΝΟΣ
ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ ΑΔΕΙΑΣ: ΝΙΚΟΣ ΜΑΝΙΟΥΔΑΚΗΣ, ΜΙΧΑΛΗΣ ΓΙΑΝΝΑΔΑΚΗΣ
ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ: ΝΙΚΟΣ ΜΑΝΙΟΥΔΑΚΗΣ
ΣΥΝΕΡΓΑΤΗΣ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΑΣ: ΜΙΧΑΛΗΣ ΓΙΑΝΝΑΔΑΚΗΣ
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΣΗ: ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΠΑΤΕΡΑΚΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΕΣΣΑΡΙΤΑΚΗΣ
ΜΕΛΕΤΗ ΦΩΤΙΣΜΟΥ: LIGHTWORKS
ΤΟΠΟΘΕΣΙΑ: ΣΥΝΤΑΓΜΑ
ΣΥΝΟΛΙΚΟ ΕΜΒΑΔΟ ΚΤΙΡΙΟΥ: 700τ.μ.
ΧΡΟΝΟΣ ΜΕΛΕΤΗΣ-ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ: 2015
ΚΕΙΜΕΝΟ: ΖΩΗ ΒΙΑΡΟΠΟΥΛΟΥ

Το έργο αυτό δεν  αποτελεί μόνο μια αισθητική προσέγγιση αλλά μια συνολική εμπειρία που δομείται από την πιο μικρή αρχιτεκτονική λεπτομέρεια μέχρι και τα έργα τέχνης. To in[n]Athens στεγάζεται σε ένα τριώροφο διατηρητέο κτίριο στο κέντρο της Αθήνας και βρίσκεται στη καρδιά ενός οικοδομικού τετραγώνου. Η θέση αυτή του προσδίδει έναν ιδιότυπο χαρακτήρα, καθώς περικλείεται από κτίρια που περιορίζουν τις οπτικές φυγές, δημιουργώντας, όμως, έτσι μια ήρεμη εσωστρέφεια. Η πρόσβαση γίνεται μέσα  από το πέρασμα μιας στοάς με καταστήματα, που λειτουργεί ως φυσικό φιλτράρισμα για τον επισκέπτη, οδηγώντας τον από την βοή της πόλης στην εσωτερικότητα.

Η μελέτη ξεκίνησε στις αρχές του 2015 και το έργο ολοκληρώθηκε το Σεπτέμβριο του ίδιου έτους. Την αρχιτεκτονική μελέτη αδείας και κατασκευή ανέλαβε ο αρχιτέκτων Νίκος Μανιουδάκης, ένας εκ των τριών ιδιοκτήτων του ξενοδοχείου, ενώ το αρχιτεκτονικό γραφείο WORKSHOP–S DIONISIS SOTOVIKIS ανέλαβε την αρχιτεκτονική μελέτη των εσωτερικών χώρων,  την σχεδίαση και κατασκευή των χώρων υγιεινής, του εξοπλισμού τους και όλων των επίπλων.

Στα δωμάτια δεν υπάρχει τυποποίηση. Βασική πρόθεση στην επίπλωση των χώρων, αποτέλεσε η ανάδειξη της απλότητας του σχεδιασμού των επίπλων μέσω της χρήσης πρωτογενών ακατέργαστων υλικών αλλά ταυτόχρονα και η ανάδειξη των ίδιων των υλικών ως επίπλων μέσω της σχεδιαστικής  λιτότητας. Χαρακτηριστικό δείγμα αποτελούν τα κρεβάτια από άβαφη  μαύρη λαμαρίνα, τα κομμάτια μαρμάρου που λειτουργούν ως κομοδίνα αλλά και το έπιπλο της υποδοχής  στο οποίο, ο μαρμάρινος όγκος που έχει τοποθετηθεί στη βάση του, λειτουργεί ως αντίβαρο. Στο χώρο του πρωινού τα τραπέζια και  ο πάγκος  από λαμαρίνα και χαλκό , σε συνδυασμό με τις παλιές  ξύλινες καρέκλες καφενείου δημιουργούν μια οικεία ατμοσφαίρα ενώ στην οροφή επιλέχθηκε να αποκαλυφθεί το υλικό κατασκευής της, το μπετό.

Οι αντανακλάσεις που προκύπτουν στις γυάλινες φιμέ επιφάνειες  των δωματίων δημιουργούν καινούργιες εικόνες και προσδίδουν διαφορετικά νοήματα και ερμηνείες των χώρων. Κάθε μπάνιο είναι διαφορετικό καθώς τα μάρμαρα που επενδύουν την πλάτη των νιπτήρων αλλά και οι ίδιοι οι μαρμάρινοι νιπτήρες  έχουν επιλεγεί το κάθε ένα ξεχωριστά, και φέρουν πάνω τους την διαδικασία εξόρυξής τους, την διάβρωση, το τυχαίο, το αποσπασματικό, τον ίδιο το χρόνο. Τίποτα δεν είναι τέλειο και αυτό είναι που μας δένει με την φυσική και ευαίσθητη πλευρά του εαυτού μας.

Στο κέντρο της αυλής η υπάρχουσα λεμόνια , το μοναδικό δένδρο που ήταν φυτεμένο στο χώμα, γίνεται το κεντρικό σημείο αναφοράς καθώς μετατρέπεται σε ένα πολυγωνικό αντικείμενο –τραπέ-ζει. Το κτήριο αλλά και αρκετά από τα υλικά που χρησιμοποιήθηκαν αποκτούν θα λέγαμε  μια δεύτερη ευκαιρία . Το ξενοδοχείο αποτελεί μια πρόσκληση   για ένα διαφορετικό βίωμα μέσα στο κέντρο της Αθήνας.

Τέλος, τα έργα τέχνης  που δημιουργήθηκαν από τον Διονύση Σοτοβίκη και την Μελίνα Πολυχρονοπούλου ειδικά για τον χώρο αλλά και τον χρόνο αυτό, βοηθούν στην ανάγνωσή του και  εμπλουτίζουν την εννοιολόγησή του. Εξάλλου ο χρόνος, ο τόπος, το φως αλλά και η ψυχολογία μας καθορίζει την αντίληψή μας για το περιβάλλον μας. Παρόλο που το ξενοδοχείο είναι ένας τόπος σύντομης διαμονής ο επισκέπτης γρήγορα εξοικειώνεται και νιώθει να αποκτά μια προσωπική σχέση με το χώρο.